Gammal fastetradisjon fram frå gløymsla

Det var fullt kring langbordet i midtgangen i Sand kyrkje då Sand sokneråd inviterte til å laga fastelavnsroser.

Soknerådet, med Ernst Berge Drange i spissen, håpar den tradisjonen med å klippa og sy saman roser til å pynta fastelavnsriset med, nå kan bli tatt opp att.

Drange fortel at han har undersøkt om ein finn tradisjonen med fastelavnsroser òg i andre delar av landet. Etter eit søk i Nasjonalbiblioteket sitt arkiv, har han ikkje funne denne tradisjonen nokon andre stader.

Heidersgjest

Kveldens heidersgjest i kyrkja søndag var Bjørg Jørgensen. Det var ho, i lag med Halldis Rørvik, som for fleire år sidan gav ein skatt til Ryfylkemuseet; Fastelavnsroser, truleg laga på 1920-talet.

Bjørg fortel at rosene vart laga på glanspapir. Om ein ikkje hadde farga papir, blei kvite ark farga med fargeblyantar. Rosene skulle bestå av tre taggete rundingar i ulike fargar med ein kross i midten. Rosene sydde dei i saman med nål og tråd. Både ris og granbar vart pynta med rosene

– Men det å klippa taggene rundt kanten, var ei skikkeleg tolmodsprøve, ler Bjørg.

Fastetradisjonar verda rundt

På plass i kyrkja var også utflytta sandbu Ann Kristin van Zijp Nilsen.

Ho jobbar i organisasjonen Areopagos, som blant anna arbeider med religions-dialog og bistand. Areopagos har i fleire år hatt eit nært og godt samarbeid med Sand kyrkje.

Zijp Nilsen fortalde om fastetida si rolle i kristendommen og i dei andre store religionane i verda.

Ivrige hender

På bordet ligg ark i flotte fargar. Nå er det tid for å få prøva seg på rosene. Saksene kjem opp frå veskene, og drøset kring bordet går i takt med klippelydar frå ivrige hender.

Roser blir produserte i stor stil. Den eine meir fargerik enn den andre.

Nå gjenstår det å sjå om fjøra på fastelavnsriset neste år blir bytta ut med sjølvlaga fastelavnsroser.