LESARBREV: Det gode liv på Postmannsgarden
Magne Langeland grunngir i Suldalsposten 18. februar, avslaget frå LMT-utvalet på søknaden om å få skilja frå gardstunet på Postmannsgarden i Suldalsosen til bustadføremål, med omsyn til landbruksnæringa. Her tenkjer han jammen langt; dette skal bli til dyrka mark når alle bygningane er rotna ned. Det blir eit merkeleg argument spesielt når tunet ligg så nært inntil andre grannetun.
Det er stor politisk semje i Suldal om å stø opp om landbruket, men i denne saka synest Magne å framstå som «meir katolsk en paven».
Like viktig er selvfølgeleg eit anna aspekt, nemleg busetjing.
Folk treng hus og hus treng folk, syng Kari Bremnes. Folketalsutvikling og busetjing må alltid vera sentrale politiske tema i Suldal. I siste kommunestyreperiode minka folketalet i Suldal kommune med om lag 100 personar. Det er å vona at vi finn ein ny og gjennomarbeidd busetjingsstrategi i den nye kommuneplanen.
Huskjøparar, enten dei er nyinnvandrarar eller heimvandrarar til Suldal, er ikkje ei einsarta gruppe.
Tvert om har dei høgst ulike preferansar i val av husvære. Somme er nyetablerarar med avgrensa økonomisk handlingsrom, mens andre er kapitalsterke og slår til først når dei kan få draumen oppfylt.
Somme vel byggjefelt, mens andre ynskjer eit meir ruralt liv. Dersom vi vil ha levande bygder, treng vi dei alle.
Henrik Halsne
Henrik Halsne
