LESARBREV: Framtidas omsorg og om låste dører
Eg reagerer på Åshild Sandvik sine meiningar om låste dører.
Eg har vore pårørande til fleire av mine på sjukeheimen, at det var kodelås på døra til dementavdelinga gav meg ein tryggheit.
Etter mange dagar og netter såg eg at det var nødvendig, då fleire av pasientane var veldig urolege,
riksa i døra, men var ikkje i stand til å ta vare på seg sjølv.
Dei som arbeidar der gjer ein kjempejobb, og eg kunne gå heim og vita at alle blei tatt godt vare på.
Eg ynskjer fortsatt at døra har kodelås.
Å ta med mor ut på tur i rullestol på Sand var heller ikkje noko problem. Der kan ein gå fine turar ned i gata, frå nord til sør, langs elva via kyrkja, kulturhuset m.m.
At det er bakkar på Sand kjem ein ikkje utanom, men så tungt var det ikkje. Men tenk om det kunne vore elektrisk rullestol som alle kunne bruka ved behov?
Omsorgsbustader på Osen tykkjer eg må vera ein fin ting, når me ikkje lengre er i stand til å bu heime, men elles er såpass at me kan ta oss turar ut på eigenhand.
Eg meiner det må vera best å ha demente og somatisk sjuke på same stad, på sjukeheimen på Sand.
Gunvor Merkesdal
Gunvor Merkesdal
