Slutt med jåleriet og skaff oss trygge vegar!

Med all respekt for både Statens vegvesen og arkitektane i det storstilte Nasjonal Turistveg-prosjektet som rustar opp land og strand med spektakulære designattraksjonar: Det går av og til mot ei grense.

For det er lettare surrealistisk å sjå kva me i designets namn skal bli tilbydd i periferien av saker og ting me ikkje treng. Og i ei språkdrakt så langt frå fjord og fjell-språket det er mogleg å komma.

Eit normalt oppegåande menneske som bur i rasfarlege Suldal vil sjølvsagt meina at det aller viktigaste staten kan bruka pengar på, er trygge og gode vegar og forbindelsar.

Men det er pengenaud, og behova er som glåp-urer. Denne våren slåst me for pengar til rassikring av Rogalands farlegaste strekke, Rødsliane, og for trygging av hurtigbåten inn fjorden. I begge sakene veit alle vel at det er kamp på kniven, for alle kan ikkje få. Det er ei røynd me forstår og forheld oss tålmodig til.

Derfor er det nok litt tomt for tålmod i skåla når ein skal setja seg inn i planane for «ubrukte, forlatte og utflytende» Ropeid, som ifølgje arkitektane nå skal få «besøkskvaliteter». I pressemeldinga får me vita at kaien rommar eit «vakkert ventehus», men nå skal den «ødelagte sjølinjen bli bandasjert med betongmadrasser». Og sanneleg skal ikkje eit kommande «fullverdige turistvegstopp» også få møblement laga av resirkulerte plastbåtar frå Ryfylke.

Kva i all verdas rike skal ein seia? Ja, me bur på bygda, og ja me likar kunst, arkitektur, påfunn, sprell og litteratur. Men når me manglar det mest grunnleggjande, som trygge vegar og føreseielege båtruter, då blir ein kanskje litt knapp på begeistring for pengar til betongmadrassar og resirkulerte plastmøbler ein stad der skaparen sjølv har laga det ganske så fint med heilt naturlege materialval.

Det er ikke venleik det manglar på her. Ingen kan gjera det betre enn det alt frå naturen si side er gjort. Og ja, me veit at Nasjonal turistveg er andre budsjett. Men det er over femti år sidan menneskeheita landa på månen, så det burde vel la seg gjera å kutta ut jåleriet og komma i gang med det mest grunnleggjande på jorda?

Esther Moe

redaktør