Hjulestemning

Leiar, nå også som lydfil:

Til lukke alle dugnadsslitarar og sykkel-eldsjeler med full utteljing for kvar einaste arbeidstime, og dei er ikkje få! Tour des Fjords i Suldal blei ei oppvisning i begeistring, varme, gjestfridom og vertskapsteft. Mens sykkelstjernene henta ut umennesklege krefter oppover det svakt stigande Suldalsdalføret inn mot målstreken, kunne sykkelklubben og Suldal lena seg tilbake og nyta synet av topp underhaldning og hausta fruktene av mange timars arbeid. Det same kunne lærarar og elevar på Vinjar skule, korpset og Stas, som alle bidrog  til å spissa festen, anten det var med boller, basisball eller song og spel. Kokk Terje Bjørndal sørga også for tv-tid til lokale mat-godbitar.

Rittsjef i Tour des Fjords, Roy Hegreberg, er neppe ute i noko forsøk på å låna pengar når han karakteriserer engasjementet lokalt som "vanvittig", i positiv forstand og fortel at ryttarane oppi mjølkesyrebadet la merke til det oppover dalen.

Det er eit aldri så lite paradoks, for det er ikkje akkurat evna til begeistring, ablegøyar og ekstrovert utagerande åtferd som vanlegvis først blir trekt fram når det suldølske folkeferdet skal beskrivast.

Arbeidssame, lojale, trufaste og iherdige; slikt som eignar seg til dugnad, jo visst, men ellevill heiagjeng?

Men så viser det seg at Tour des fjords kanskje er vel så mykje ein spegel for oss sjølve som god tv-tid og bra eksponeringsmoglegheit for Suldal.

For det stemmer, som ordførar Gerd Helen Bø sa frå scenen, at me har vakker natur her. Ein kvalitet som regn ikkje kan forringa, tvert om; som TV2 sin kommentator ganske presist bemerka, det er trolsk i Suldal også i møkkavêr. Men den spektakulære naturen deler Suldal med mange andre stader, den skal leita godt på Vestlandet som skal unngå flott natur.

Naturen ligg der, og den skal me forvalta og ramma inn med gode fasilitetar, og forhåpentlegvis vil pressedekninga og tv-bileta frå sykkel-dramatikken i Suldal lokka endå fleire besøkjande hit. Men kanskje er det beste med heile Tour des Fjords, det spegelbiletet me såg av oss sjølve i ruta. Eit samanrista folkeferd som ikkje er redde for å ha det moro saman på tvers av generasjonane, som kan bøya nakken og slita, men som også kan opna seg, heia og ropa og ta i mot verdsstjerner på suldalsmåten og vera stolte av det.

Det er ein rå etappesiger som kjem godt med i det lange løp.