LEIAR: Omsorg og kamp

Den store avgjerda om framtidas omsorg er falt, og ikkje uventa blei fleirtalet knapt.
Det som er meir uventa, er at styringspartiet Senterpartiet, nå står på sida av det som er beslutninga.
Det er uvant kost. Sikkert også for partiet sjølv, som altså ikkje ville bli med over i fleirtalsløysinga, der mykje av tankegodset i deira forslag blei bakt inn av sigerherrane, som sjølvsagt hadde råd til å vera rause.

Senterpartiet grunngir sin åleinegang med ønsket om å stå fritt når dei konkrete investeringsbeslutningane på Suldalsosen kjem.
Det er eit legitimt ønske, men forklarer ikkje uviljen mot å stilla seg bak ei løysing som ivaretar Senterpartiets kjerneverdiar; desentraliserte tenester og levande bygder.

Når Ap seier rundt 50 millionar kroner til opprusting av omsorgsbygga på Suldalsosen i åra som kjem, må det talet tolkast litt som ein forlovelsering. Eit handfast uttrykk for seriøse planar. Saka nå er ikkje først og fremst ei investeringssak, men ei politisk arkitektskisse som handlar om retningsvala.

Mens det gamle kommunestyret nesten var i gang med å møblera demenssenteret, kom nye politikarar som Mads Drange inn ved haustens val. Han og resten av Ap har vendt tilbake til grunnmuren og sett spørjeteikn ved ein del av det oppleste og vedtatte tankegodset om at alle skal bu heime så lenge det berre er mogleg. Aps forslag inneber rett og slett eit ekstra rom i omsorga, mellom heimen og institusjonsplassen. Og gir svar til folk som kvinna på Jelsa, som under eit allmøte i vår sa følgjande: ”Når du ikkje lenger klarer deg sjølv, treng du eit rom, tryggleik, å få vita at du får mat og det du treng. Slik det er på ein heim.”

Ap sin tanke har vunne gjenklang blant dei andre partia, men Senterpartiet vil ikkje med, sjølv om det eigentleg er lite som skil dei to forslaga.
Kanskje er det hardt å gå på tap i ei sak som på det næraste var i hamn for eit parti som er vane med å ha regi, kanskje er det tøft å gi slepp på demenssenter-konseptet med alle sine faglege verdisøyler.

Framtidas omsorg fekk ein del politiske ekstra-omgangar, og det er det nok rett å seia at den har profitert på. Det har gitt tid og anledning til refleksjon og debatt, og det vedtaket som nå ligg på bordet, bør gi Suldal ei god, fleksibel og trygg omsorgsframtid.
At arkitekten bak grepet er ein fersk politikar, er sjølvsagt av underordna betydning, men det skjemmer på ingen måte ut.

Esther Moe
redaktør