LESARBREV: Vegen til Tonjen
For over 100 år sidan vart det halde eit vegmøte. Då reiste Tjelmelands-bonden Ingemund seg og sa: ”Eg ropar av hole hals, eg vil ikkje ha veg i skogen min.”
Men vegen kom, til glede og nytte for folket langs Hylsstronda. Vintrane var kaldare før, og isen låg tjukk på Hylsfjorden. Ofte var isen utrygg, og då var det godt å ha køyreveg til Tonjen. Det vart sett opp eit hesthus, med plass til 8-10 hestar ned mot kaien. Der kom bøndene køyrande med høysekk på sleden og sette hestane på bås. Så kunne dei reisa til Sand på handel og vandel.
Ofte kom det sandlaster og båtar med gjødsel til Tonjen, dette vart frakta vidare på vegen. Før vart mykje tømmer og ved kjørt ut til kaien.
Tidene forandrar seg, og då vegen til Sauda kom vart trafikken mindre. Men det er ei rekke hytter i Tonjen, og slåttemark som høyrer Tjelmeland til.
Det er ein triveleg stad og stå på kaien og fiska, og ikkje minst ein koseleg badeplass. Me køyrde rett som det var ut på søndagane, der kunne me treffa gode venner frå Løland. Me kunne sitja der med kaffi og te og løysa verdsproblem. Det er gildt å berre sjå utover sjøen, og la tankane gå.
Ei grind har det alltid vore mellom bøen og skogen på Tjelmeland. Det er nok med den grinda.
Astrid Jorunn Fattnes
Astrid Jorunn Fattnes
