LESARBREV: Politiet prioriterer ikkje mellom by og bygd

Onsdag 26. juni kom Suldalsposten med ein leiar med overskrifta ”Elendig signal”. Leiaren tek tak i to saker som åleine dannar grunnlag for å koma med ein konklusjon i ei sak om ein stor reform. Leiaren syner til saker om skadeverk i Suldal, og til ei anna sak som avisa skriv er henta frå Sauda.

Vidare ser ein på kva saker som vert etterforska i byar og på større stader, og samanliknar det som skjer i vårt samfunn med det. Dette leiar vidare til at ein les seg fram til at våre utfordringar vert nedprioriterte grunna større saker i byane.
Eg synes det er uheldig at slike påstandar skal bli ståande utan svar. Det leiaren kjem fram til, og konkluderer med, er ikkje korrekt. Eg vil difor gje politiet sitt syn på saka.

Politiet skal, og må, prioritere dei ulike sakene. Det betyr ikkje at ein prioriterer mellom by og bygd, men mellom type saker, der dei mest alvorlege sakene får høgast prioritet. Det betyr ikkje at andre saker ikkje skal handterast, men eit varierande saksomfang vil påverke sakshandsamingstida. Ei av dei viktigaste oppgåvene me som politileiarar har er å finne den rette balansen i desse – og andre – prioriteringsspørsmål. Ei sak blir aldri henlagt fordi hendinga har skjedd i eit mindre sentralt strøk, eller fordi politiet ikkje har vilje til å etterforske den. Ein må gjerne rette kritisk blikk mot metodar og tidsbruk, men me legg ikkje bort saker på grunn av geografi. Slik arbeider ikkje politiet.

Politiet har vore, og er stadig, i utvikling. Det er til å forstå at fleire er kritiske til endring, særleg om ein har ei oppfatning av at det eksisterande fungerer tilstrekkeleg. Nærpolitireforma blei mellom anna iverksett for å skape ei meir lik polititeneste, uavhengig av geografi og med betre kvalitet. Det kan godt hende at politiet enkelte gonger gjer feil vurderingar, men då kan me ikkje skulde det på reforma eller mangel på fleire lokale polititenestepersonar. Me er ein del av eit samarbeid i politidistriktet, der ressursar blir prioritert, fordelt og balansert så godt me kan.

Det blir kanskje klårare om ein snur på biletet. La oss tenka oss at det oppstår ei alvorleg sak i Suldal. Saka krev stor etterforskingskapasitet. Det lokale politiet vil ha store utfordringar med å handtere ei slik sak, ut frå einingane, kapasitet og manglande spesial- og spiss-kompetanse. Her gir reforma oss openbart stordriftsfordelar. Det lokale politiet har i stor grad fått tilført ressursar, og i tillegg fått innpass og eigarskap i eit stort fagleg fellesskap. Utan desse fordelane ville eg vore einig med leiaren i at reforma er utan innhald. Når ein likevel ser det store biletet, der det lokale politiet står sterkare, betre rusta og med eigarskap til endå større ressursar, då kan ein ikkje peika på einskilde saker og konkludera med at dette er feilslått.

Endring kan vera vanskeleg. Nettopp når det er vanskeleg, er det viktig å løfte blikket og sjå det heile i perspektiv.
Suldal er ein geografisk stor kommune, med fastbuande og andre i store avstandar frå einannan. Saman i den geografiske driftseininga finn ein kommunane Etne, Vindafjord og Sauda. Til saman er det eit endå større geografisk område som skal dekkast med tanke på beredskap. Om me ser på desse 4 kommunane opp mot andre, og ser på politidekninga me har, kjem me ut på nivå med dei aller fleste.

Grunna geografi er det likevel slik at avstandane kan vere ei utfordring for oss, og ein må pårekna at det kan ta noko tid før politiet kan vera til stades ved ei hending. Når politiet då er på plass, har tenestepersonane utstyr og kompetanse som gjer at mykje av arbeidet kan gjerast på staden. Slik har ein no, til beste for innbyggarane og for politiet, ordna seg for at ressursane skal nyttast der dei er.

Trass avstandane, så leverer politiet innanfor dei gjeldande krava som er sette med tanke på responstid. Eg er glad for at Suldal er oppretthaldt som tenestestad. Me er likevel tydelege på at fellesskapet i driftseininga gir Suldal ei betre politidekning enn om Suldal hadde vore åleine. Ei politipatrulje døgnet rundt, året rundt, krev om lag 16 tilsette. Det er heilt urealistisk i Suldal, men heilt realistisk i den nye eininga.

Politikontakten er ein ny funksjon som skal vere eit bindeledd mellom politiet og kommunen, og sørge for god lokal forankring og samhandling. Plasseringa av kontoret er strategisk valgt, nettopp med tanke på der det er naturleg for folk å ta kontakt. Det handlar om å bygge relasjonar. Slikt kan ta noko tid og er og dynamisk. Det er inngått ein forpliktande avtale med kommunen, og denne blir fulgt opp.

Når det gjeld den konkrete saka i Sauda som leiaren i Suldalsposten referer til, må ein òg her koma med eit tilsvar. Den aktuelle saka vart i starten av juni sendt til Statsadvokaten. Dette etter at Sauda kommune hadde påklaga henlegginga. Statsadvokaten gjorde om påtaleavgjerda, slik at saka på ny er under etterforsking. Når det gjeld denne saka, så skriv Suldalsposten om denne slik at lesaren vil tru at det er det lokale politiet som ikkje har gjort god nok jobb. Trugsmålet vart sendt frå Stavanger – difor blir det etterforska frå Stavanger.

Politiet har respekt for pressa, og for at vi blir sett i korta. Slik skal det også vera. Det blir stilt store forventningar til at me skal levere på samfunnsoppdraget me er gitt, og det tek me på djupaste alvor. Vår jobb er å sørge for tryggleik, lov og orden. Eg kan forsikre innbyggarane i Suldal om at politiet skal fortsette med det.

Eg er stolt av å bu og jobba i Ryfylke, i gode lokal-samfunn der det er lite som trugar lov og orden. Samstundes er eg og stolt over å vere leiar i ein etat som kvar einaste dag har fokus på korleis ein best kan levere tryggleik til innbyggarane, uavhengig av kor dei bur.

Siri Fisketjøn Indrebø
politiinspektør
Geografisk driftsenhetsleder Sauda-Suldal og Etne-Vindafjord

Har du tankar om dette temaet, eller andre ting du ønskjer å skriva om på lesarbrevplass i Suldalsposten? Send ditt bidrag til redaksjon@suldalsposten.no

Siri Fisketjøn Indrebø